Partactwo wąsowe

Kiedy myślisz, że o romantyzmie na lekcjach miałeś już wszystko, ale Erevest znajduje Odę do Wąsów....

DIONIZY FRANCISZEK KNIAŹNIN - ODA DO WĄSÓW

Ozdo­bo twa­rzy, wąsy po­kręt­ne! 
Po­wsta­je na was ród znie­wie­ścia­ły. 
Dwo­ru­ją so­bie dziew­czę­ta wstręt­ne, 
Od daw­nej Po­lek da­le­kie chwa­ły. 

Gdy pa­łasz cu­dze mie­rzył gra­ni­ce, 
A wzrok mar­so­wy ser­ca­mi wła­dał, 
Uj­mu­jąc w ten czas oczy ko­bie­ce, 
Bo­żek mi­ło­ści na wą­sach sia­dał. 

Gdy szłi na po­pis ry­ce­rze nasi. 
A mę­stwem tchnę­ła twarz oka­za­ła, 
Ma­ry­na pa­trząc szep­nę­ła Basi: 
"Za ten wąs czar­ny ży­cie bym dała." 

Gdy nasz Czar­niec­ki sły­nął że­la­zem, 
I dła oj­czy­zny krew wą po­świę­cał, 
Wszyst­kie go Po­lki wiel­bi­ły ra­zem, 
A on tym­cza­sem wąsa pod­krę­cał. 

Jana Trze­cie­go gdy Wie­deń sła­wił, 
Głos był po­wszech­ny mię­dzy Niem­ka­mi: 
"Oto król pol­ski, co nas wy­ba­wił, 
Jak­że mu pięk­nie z tymi wą­sa­mi!" 

Smut­ne w na­ro­dzie dzi­siaj od­mia­ny: 
Ry­cer­ską twa­rzą Nice się brzy­dzi, 
A dla niej Do­rant, wód­ka­mi zla­ny, 
I z wąsa ra­zem, i z mę­stwa szy­dzi. 

Kogo wstyd mat­ki, oj­ców i bra­ci, 
Niech się z swo­je­go kra­ju na­trzą­sa. 
Ja zaś z oj­czy­stej chlub­ny po­sta­ci, 
Żem jesz­cze Po­lak, po­krę­cę wąsa.